Marine de Soos werd in 1967 in Parijs geboren bracht een deel van haar jeugd door op het Afrikaanse continent, waarvan de zoektocht en de kracht te zien zijn in haar werk.

Terug in Parijs, waar ze woont en werkt, richtte ze zich in 1991 definitief op de beeldhouwkunst. Ze heeft haar opleiding gevolgd bij een Amerikaanse meester, de beeldhouwer Jonathan Hirschfeld. Sinds 1999 wordt zijn werk permanent tentoongesteld en aangekocht in Frankrijk en in het buitenland.

Ze creëert bronzen stukken met de verlorenwasmethode, geïnspireerd door haar reizen en haar verbeelding. Ze produceert ook werken op institutionele bestelling.

Het oog en de handen van Marine de Soos geven ons het onzichtbare, een andere textuur van de tijd te zien.

Als een aanwezigheid in de wereld die plotseling wegglipt, dat in deze “Lointain immobile” terugkomt. Een moment van eeuwigheid dat de tijd kan vasthouden.

Het is een visser, het is de zwevende beweging van de tred van een jonge herder, het is deze langzame beweging van een karavaan in de minerale ruimte.

Het is in de schaduw van het geliefd zijn, dit kleine meisje dat tussen de benen van haar vader zit, met een simpel lapje stof. Ze hebben ons zoveel te vertellen … In de ellende zit het stilzwijgen.

Het is deze moeder die speelt, die haar kind leert leven door hem dit oerinstrument van kennis dat liefde is over te brengen.

Hoe komt het dat deze wezens uit Afrika of het Oosten ons zo direct vertrouwd zijn? Dat voorbij het schijnbaar exotische van de creatieve ervaring, een paradoxale nabijheid van meet af aan wordt vastgesteld als een broederlijk gebod tegenover het voor de hand liggende?

Wanneer kunst, die de grenzen van tijd en ruimte overstijgt, ons in contact brengt met de ziel van de wereld, worden we weer even wat we zijn, ingeboren in het territorium van (…) datgene wat leeft, liefheeft, sterft en zich bestendigt.

Zintuiglijke beeldhouwkunst, beeldhouwkunst van de beweging, de poëzie van het werk van Marine de Soos is dat van het “proza van de dagen”, als tegengif voor de bedrieglijkheid van de tijd.

Ontsnapt aan de cynische chaos van de wereld, is het in een ethische pelgrimstocht naar het essentiële dat de kunstenaar, wiens blik ons een spiegel voorhoudt, ons leidt.

De scherpte van het oog, de perfecte beheersing van het gebaar, worden een offer om slechts een aanwezigheid in de wereld te zijn, een bekering van de blik die onuitsprekelijk in ons opent als een pad naar het licht, een deur naar een discrete, versluierde waarheid. Gesluierd in de stilte van de nederigheid.

Wat Marine de Soos ons biedt is de bescheiden uitdrukking, een bevelschrift zowel ethisch als esthetisch, van het huwelijk met de ziel van de wereld.